Dag 11: Snorkel de snorkel

Tot mijn verbazing staat Rick al om kwart voor acht naast zijn bed! Ik ben nog niet wakker genoeg om ook op te staan, dus hij gaat ontbijt halen bij het Radisson hotel. Als hij terugkomt, ben ik inmiddels ook uit de veren. We eten ontbijt en wekken Kai ook, die mee wil gaan snorkelen.

Met zijn drieen zwemmen we naar de rotspartij tegenover het hotel. Nu het nog vroeg genoeg is en er geen motorboten langskomen, die het water vertroebelen, zien we van alles. We vinden vijf Caribische kreeften, twee inktvissen en een heel aantal mooi gekleurde vissen.

Kai en ik vermaken ons ook met het omkeren van sommige stenen. Daaronder zien we allerlei zeesterretjes, crabbetjes en andere organismen. Het is verbazingwekkend hoeveel leven zich onder de ogenschijnlijk dode stenen afspeelt!

Na een paar uur gaan we op zoek naar de meisjes. Die vermaken zich (voor het laatst blijkt later) met de vogels. Carlos laat Katja zelfs een van de kakatoes, Lisa, vasthouden, terwijl hij de vogel een prik geeft. Lisa kent Katja inmiddels zo goed, dat ze dat toelaat.

Met zijn allen gaan we lunchen bij Bugaloe. We zijn echt dol op dit restaurant. Het is veel goedkoper, dan de strandrestaurants van de hotels en het eten is veel lekkerder (lees Hollandser, Amerikaanse wraps e.d. kunnen we genoeg thuis eten). Bovendien zit je echt boven het water.

Na het eten vertrekken Rick, Katja en Kai naar de Heineken winkel, die Rick net ontdekt heeft. Daar willen ze souvenirs gaan kopen. Saskia en ik hebben geen interesse en blijven lekker in de zee dobberen. Het is ook weer eens leuk om ongestoord met mijn jongste te kletsen. Die wordt thuis altijd zo geabsorbeerd door al haar vriendinnen, dat het er daar niet vaak van komt.

Als de anderen terugkomen, maken Rick en ik ons klaar om naar Arashi te gaan. Eerst heeft Katja nog een verrassing voor ons. In de lobby van het hotel hangt een electronisch bord, waar je voor een gering bedrag berichtjes als felicitaties e.d. op kunt laten zetten. Katja heeft zo’n berichtje voor ons gekocht.

In rode letters lezen we: “Katja, Kai and Saskia wish their parents a very happy 21st anniversary! We love you!!” Zo lief, Rick en ik krijgen er een brok van in onze keel! Ik wil er nog niet aan denken, dat we aan het einde van de week Katja weer op school gaan afzetten. Het is zo gezellig met het volledige gezin!

Bij Arashi is het prachtig snorkelen vandaag. Het water is vele malen helderder, dan toen ik hier een paar dagen geleden was. We zien een paar mooie blauw met witte schollen, vinden weer allerlei inktvissen en een van de prachtige blauw met gele angelfishes laat zich mooi fotograferen. Het enige, dat nog ontbreekt is een schildpad. Het ziet ernaar uit, dat de ene, die ik tijdens het parasailen heb gezien, de enige van deze vakantie wordt.

Terug bij het hotel gaan we alvast wat inpakken en maken ons dan klaar om bij Piet’s Bar bij de Hyatt iets te gaan drinken. Rick hoopt nog steeds, dat Luz er zal zijn, maar krijgt alweer nul op het rekest. Onder het genot van een drankje genieten we van voorlopig onze laatste Arubaanse zonsondergang.

Over het strand lopen we naar de Pelican Pier, waar we willen eten vanavond. We balen echt, als het restaurant op maandag gesloten blijkt. Natuurlijk zijn er talloze andere restaurants, maar dit is de enige binnen loopafstand aan het water.

De kinderen weten meteen de oplossing: Blossoms in ons hotel. Daar eten we vaak de eerste avond na aankomst, maar dit keer natuurlijk niet. We kijken nog even in het Hyatt hotel, of hun restaurants wat zijn, maar daar rijzen de prijzen zo de pan uit, dat we bijna gillend weglopen! Onvoorstelbaar, hoe duur dat hotel is, in vergelijking met de Radisson en de Westin, terwijl die andere twee toch vergelijkbaar zijn qua luxe (de meeste kamers van de Hyatt hebben bijvoorbeeld geen balkon).

Bij Blossoms blijkt, dat we een half uur moeten wachten op een tafeltje. We benutten die tijd om boven nog verder in te pakken. Katja skypt nog wat met Leah en vindt uit, dat een van haar andere flatgenotes de kamer, die Katja zou krijgen, heeft ingenomen. Dat vinden wij toch niet erg netjes, al blijkt uit het gesprek, dat het meisje er een goede reden voor heeft en Katja nu een grotere kamer krijgt. Rick en ik vinden het gewoon “not done” om zonder overleg de kamer van een ander te nemen en dat laten we ook weten. Verder zal het er dus wel op neerkomen, dat dat meisje en Katja van kamer wisselen.

De maaltijd bij Blossoms wordt erg gezellig. Ze serveren hier Chinees eten en er is een sushi bar. Ook zijn er tepanyaki tafels, maar daar is geen plaats meer. Katja en ik doen ons natuurlijk tegoed aan de sushi, de anderen bestellen Chinees. De Blossoms sushi rol, die ik bestel, is superlekker! Hij is gemaakt met zalm en zalmcaviaar, die moet ik bij Sakana voorstellen!

Terwijl de kinderen de laatste hand aan hun koffers leggen, gaan Rick en ik nog even naar het casino. Daar win ik nog even $10 terug en neem afscheid van een van de aardige Arubaanse dealers aan wiens tafel we meerdere malen speelden. Relatief vroeg gaan we slapen, want we willen morgen weer op tijd opstaan om het uiterste uit de laatste uren hier te halen.