Wednesday, August 12, 2009

Dag 6: De Palm Island

Gisteravond hadden Kai en ik afgesproken weer naar de fitnessruimte te gaan vanochtend. Met veel moeite, want ik heb eigenlijk helemaal geen zin, rol ik om acht uur uit bed. Kai is echter ook te moe en ik kruip weer terug in bed. Het snorkelen van vanmiddag moet mijn "sporten" van vandaag dan maar zijn.

Kai en Saskia zijn gisteravond tot laat op het strand gebleven in de hoop de Perseids meteoren regen te zien. Als ik hun kamer binnenloop, vertelt Saskia enthousiast, dat ze zes meteoren hebben gezien. Nu willen we vanavond met zijn allen proberen, of we er nog wat van kunnen meekrijgen.

Om een uur of half tien is iedereen dan toch wel wakker. Het plan is om vanmiddag naar De Palm Island te gaan. Dat is goedkoper, als je na twaalven gaat, dus we hebben nog een paar uur om iets anders te gaan doen. We besluiten naar de noordkust te rijden en daar wat van de ruwe onverharde weggetjes te gaan rijden.

Onder weg komen we langs het achttiende eeuwse Alta Vista kapelletje. Hier stappen we even uit om foto's te maken. Alleen komen er net een paar Jeeps met toeristengroepen aan en is mijn lens nog beslagen door de overgang van de airconditioning in de kamer naar de vochtige hete lucht buiten.

We rijden dus snel door over een van de vele onverharde "weggetjes", die het eiland rijk is. Sommigen van die wegen verdienen die benaming eigenlijk niet, zo slecht zijn ze. Gelukkig valt deze wel mee, al komt Rick al bijna vast te zitten bij een heuveltje. Dat belooft wat voor als we naar de Natural Pool gaan! Dat is een en al rots!

We hebben wel spectaculaire uitzichten over de wilde noordkant van Aruba. De golven beuken tegen de kust en ik moet, terwijl we dat geweld zo gadeslaan, opeens aan Nathalie Holloway denken. Hoe makkelijk zou het zijn geweest haar lichaam hier in het kolkende water te storten. Zou dat met haar gebeurd zijn?

Op de terugweg komen we weer langs het kapelletje en dit keer zijn er slechts een paar Arubaanse families, die komen bidden. Het is een mooi gebouwtje, van binnen en van buiten. Ik maak wat foto's, al durf ik binnen niet te flitsen om het altaar er mooi op te krijgen. Hopelijk is die foto gelukt zonder flits.

Net na twaalven parkeren we de auto bij De Palm. Na entree betaald te hebben (tot Saskia's ergernis is ze weer even twaalf, want dat scheelt een hap geld) worden we met het bootje overgezet naar het eiland.

Bij de prijs is al het eten en drinken ook inbegrepen, dus we beginnen met lunch. Er is een buffet of hamburgers en hot dogs met friet. Katja en ik doen ons tegoed aan het buffet, wat veel minder vet is. Er zijn veel groentes en heerlijke grouperfilets met een Creoolse saus. De andere drie nemen hamburgers met friet.

Zodra we klaar zijn met eten maken we ons klaar om te gaan snorkelen. Dit is mijn absoluut favoriete plek op Aruba om dat te doen. Het is vrijwel overal ondiep en de kleuren van de papegaaienvissen prachtig. Mijn doel is om de mooiste foto daarvan ooit te maken. Dat is allerminst makkelijk, want vissen bewegen, er is deining en het water is niet altijd even helder (er zwemmen bijvoorbeeld hele scholen met minuscule visjes net aan het oppervlak).

De meisjes hebben het na een half uurtje wel gezien en gaan in het waterpark spelen. Kai, Rick en ik houden het langer uit. Ik zie een enorme barracuda en Kai vangt een trunk fish (Karin, wat is dat in het Nederlands, ik moet die benamingen toch eens bestuderen). Na een paar foto's laat hij die natuurlijk ook weer los.

Na een uur gaan we even lezen en van de glijbanen in het waterpark af. Ik moet zeggen, dat dat niet echt mijn ding is. Ik dobber liever al visjes kijkend in de zee. Dat ga ik dus prompt weer doen, want het is hier werkelijk, alsof je in een gigantisch aquarium zwemt!

De tijd vliegt en, voor ik het weet, is het half vijf en tijd om te vertrekken. We willen onderweg nog een aantal winkels aandoen voor sluitingstijd. Als eerste gaat Rick bij Gemani onze schoongemaakte sierraden ophalen. Nou, zeg, ze lijken werkelijk wel nieuw!! Van nu af aan draag ik ze alleen 's avonds, zodat ze niet weer vies worden. Gelukkig hebben we een kluisje in de kamer.

Bij de boekenwinkel kijk ik even of er nog Suske en Wiskes zijn. Daar wordt me verteld, dat die heel duur zijn geworden. Wel hebben ze allerlei Asterixen en Kuifjes. Een van de Asterixen heb ik, volgens mij, nog niet gelezen, dus die neem ik mee.

De laatste stop is bij Super Food. Hier kopen we ook gelijk de spullen in, die we mee terug naar Virginia willen nemen. We vullen de hagelslagvoorraad aan, die na het bezoek van mijn zus flink is geslonken. Kai en Saskia willen limonadesiroop en poffertjesmix, ik een paar zakken Pepsels met kaas en DF pepermunt en zo nog een aantal dingen.

Voor de derde avond achtereen zie ik de zonsondergang vanaf ons balkon. We krijgen echt waar voor ons geld, alleen wel vervelend van de tanker, die precies onder de zon voor anker ligt. Die geeft toch een minder romantische voorgrond, dan een zeilboot! Maar ja, daar kan het hotel niets aan doen.

Vanavond gaan we bij het Argentijnse steakhouse El Gaucho in Oranjestad eten. Dat is een enorm populair restaurant, dus we moeten, ondanks onze reservering, even op een tafeltje wachten. Dan krijgen we ook wel een heel gezellige toegewezen! De steaks zijn erg lekker, al ben ik meer een visliefhebster.

Nu Kai en Saskia gisteravond de meteoren hebben gezien, wil de rest van ons dat ook wel. Rick rijdt naar de California vuurtoren en parkeert daar langs de kant. Er is hier maar heel weinig kunstlicht, waardoor we de sterrenhemel heel goed kunnen zien. De Melkweg is heel duidelijk zichtbaar, iets waarvoor we in ons gebied wel even moeten rijden.

We gaan op de auto liggen sterrenkijken. Opeens roept Kai, dat hij er een zag. Vlak daarna zien Katja en ik er ook een en dan Rick en Saskia. Het is fascinerend, zo'n "vallende ster" te zien! Het werkt verslavend, want net als je denkt, dat er toch geen meer komt, is er weer een te zien. Net na elven gaan we toch maar terug naar het hotel, want morgen moeten we vroeg op. Het zien van de meteoren is zeker de moeite waard en ik las, dat ze tot ongeveer 15 augustus zichtbaar zijn aan het noordelijk halfrond.

7 comments:

  1. Wat een heerlijke, ontspannen, vakantie hebben jullie toch. Helaas hier vannacht geen "vallende sterren" , het was bewolkt.

    ReplyDelete
  2. Hahaha ik heb het soms ook hoor,dat ik even na moet denken over de Nederlandse benaming,maar een trunkfish heet een koffervisje in het Nederland.Leuk verslag heb je weer geschreven!
    veel plezier nog!!

    Karin Bonaire

    ReplyDelete
  3. Geweldig dat snorkelen ! is er iets rustgevender (en toch best vermoeiend) dan visjes kijken terwijl je ertussen zwemt ?
    Kaaspepsel, die was ik helemaal vergeten alweer, die zijn LEKKER !
    Heb hier ooit 1 x een vallende ster gezien, prachtig die hele " vuursleep" erachteraan.

    ReplyDelete
  4. Leuk dat jullie nu alle 5 de vallende sterren hebben gezien!

    ReplyDelete
  5. Dat ben ik dus hierboven,
    Groeten uit Utah

    ReplyDelete
  6. Jammer dat in Nederland de vallende sterren niet echt goed waren te zien door de bewolking. Leuk dat jullie het zo goed hebben kunnen zien vanaf de auto!
    Nog veel plezier verder...

    ReplyDelete
  7. Geweldig, wat een dag weer!
    Kaasstengels...ik zal een doosje opsturen, eens kijken of ze heel over komen.

    ReplyDelete